Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Όνειρα...

    Ξέρω για τι είμαι γεννημένη! Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα ταλέντο! Μικρό ή μεγάλο. Εμένα μ'αρέσει να διδάσκω! Είναι το όνειρο μου. Αυτό μου ταιριάζει. Το αγαπάω αυτό το πράγμα. Να μπορώ να μεταδώσω στους άλλους πράγματα. Και παρότι δεν έχω γενικά υπομονή στη ζωή μου για να διδάξω κάτι σε κάποιον έχω άπειρη υπομονή! Όμως τι γίνεται στην περίπτωση που ζεις σε μια χώρα όπως η Ελλάδα? Από που να αρχίσω! Αρχικά δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για το πανεπιστήμιο. Έπειτα και να υπήρχαν... Θα έπαιρνα το πτυχίο μου και μετά θα είχα μόνο το πτυχίο μου. Τίποτε άλλο! Γιατί πάλι αυτή η χώρα δεν θα μου έδινε την δυνατότητα να κάνω αυτό που αγαπώ. Αγαπώ τα παιδιά. Όλων των ηλικιών. Ακόμα και στο σχολείο και στο φροντιστήριο ήθελα να βοηθήσω τους συμμαθητές μου ή τους φίλους μου. Μου άρεσε να τους δείχνω εγώ στους άλλους αυτά που είχαμε διδαχτεί και τα καταλάβαινα. Αλλά ως εκεί. Για κάποιον λόγο η ζωή δεν μου έδωσε την δυνατότητα να κάνω αυτό που αγαπώ. Κάτι θα ήξερε... Και αυτό είναι που με πονάει πιο πολύ! :)

3 σχόλια:

  1. καλημερα! :)
    ευχομαι το ονειρο σου να γινει πραγματικοτητα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ποτέ δεν είναι αργά, να το θυμάσαι αυτό...κι αν η ζωή σε πάει αλλού, κι αν στο δρόμο συναντάς εμπόδια, όλα για καλό είναι...κι εγώ πήγα στην Κομοτηνή πριν 5 χρόνια με κλάματα -τόσο για τη σχολή όσο και για την πόλη- και κατέληξα τώρα που τελείωσα να νιώθω ότι έχασα ένα τεράστιο κομμάτι της καρδιάς μου την ημέρα που έφυγα.
    Στη σχολή που τόσο μίσησα στην αρχή γνώρισα ξεχωριστούς ανθρώπους και έμαθα πράγματα πολύτιμα -τόσο σε θέμα γνωστικό, όσο και για τον εαυτό μου. Έμαθα ότι μπορώ να κάνω πολλά αν το βάλλω στόχο -αποφάσισα να πάρω πτυχίο στα 4 χρόνια και το έκανα- έμαθα ότι η διδασκαλία ήταν ένα κομμάτι μου που αγνοούσα -το έμαθα με πολύ χαρά στα παιδαγωγικά μαθήματα και στην πρακτική μου σε δημοτικό σχολείο- έμαθα ότι καμιά φορά είναι καλύτερα να καταλήγεις σε μέρη διαφορετικά από εκείνα για τα οποία ξεκίνησες.
    Και τώρα, πτυχιούχος πια, αποφάσισα να συνεχίσω να κυνηγώ τα όνειρα μου και συγκεκριμένα το όνειρο που λέγεται "Νομική". Και για του λόγου το αληθές δεν το βάζω κάτω και συνεχίζω να διαβάζω για τις κατατακτήριες εξετάσεις για την τόσο αγαπημένη μου σχολή.
    Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα είναι δύσκολα σε όλους τους τομείς, ιδίως στην εκπαίδευση(το μέλλον ως δασκάλα είναι δυσοίωνο, κι είναι ένας από τους λόγους που δεν επέλεξα τα Παιδαγωγικά προς το παρόν ως περαιτέρω σπουδές), όμως όλοι πρέπει να βάζουμε τα δυνατά μας και εν ανάγκη να κυνηγήσουμε το μέλλον μας και σε άλλα μέρη, μακρινά -αν αυτό είναι το όνειρο μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή