Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Όνειρα...

    Ξέρω για τι είμαι γεννημένη! Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα ταλέντο! Μικρό ή μεγάλο. Εμένα μ'αρέσει να διδάσκω! Είναι το όνειρο μου. Αυτό μου ταιριάζει. Το αγαπάω αυτό το πράγμα. Να μπορώ να μεταδώσω στους άλλους πράγματα. Και παρότι δεν έχω γενικά υπομονή στη ζωή μου για να διδάξω κάτι σε κάποιον έχω άπειρη υπομονή! Όμως τι γίνεται στην περίπτωση που ζεις σε μια χώρα όπως η Ελλάδα? Από που να αρχίσω! Αρχικά δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για το πανεπιστήμιο. Έπειτα και να υπήρχαν... Θα έπαιρνα το πτυχίο μου και μετά θα είχα μόνο το πτυχίο μου. Τίποτε άλλο! Γιατί πάλι αυτή η χώρα δεν θα μου έδινε την δυνατότητα να κάνω αυτό που αγαπώ. Αγαπώ τα παιδιά. Όλων των ηλικιών. Ακόμα και στο σχολείο και στο φροντιστήριο ήθελα να βοηθήσω τους συμμαθητές μου ή τους φίλους μου. Μου άρεσε να τους δείχνω εγώ στους άλλους αυτά που είχαμε διδαχτεί και τα καταλάβαινα. Αλλά ως εκεί. Για κάποιον λόγο η ζωή δεν μου έδωσε την δυνατότητα να κάνω αυτό που αγαπώ. Κάτι θα ήξερε... Και αυτό είναι που με πονάει πιο πολύ! :)

Παρασκευή 11 Απριλίου 2014

Ερωτώ...



Και ερωτώ τον κύριο P. Coelho για το βιβλίο του "Έντεκα Λεπτά". Αν η πρωταγωνίστριά του ζούσε την ιστορία της ανάποδα... αν πρώτα έβρισκε τον έρωτα της ζωής της όπως το ονειρευόταν χωρίς τις απογοητεύεις και η ζωή ύστερα από καιρό της επιφύλασσε άλλα σχέδια... (όπως γίνεται συνήθως...) πως θα αντιδρούσε? Όπως καταλάβατε από το μπλογκ μου ως τώρα ναι έχω βρει τον πολυπόθητο έρωτα της ζωής μου... όμως η ζωή έχει εκπλήξεις... Ο "έρωτας" αυτός ήταν όλα μου τα όνειρα... σκεφτόμουν την ζωή μου χωρίς αυτόν και δεν ήξερα αν υπήρχε μέλλον... νόμιζα ότι ο κόσμος θα τελείωνε εκεί. Βέβαια τώρα τελευταία υπήρχαν αρκετά προβλήματα. Είναι λογικό όταν ένα ζευγάρι δεν κάνει κάτι για να ανανεωθεί να χάνεται η μαγεία. Είναι και οι συνθήκες δύσκολες... Ποτέ όμως δεν τα έβλεπα. Ή τα παρέβλεπα... Ώσπου ήρθε "ο άλλος". ήρθε κάποιος άλλος να με διεκδικήσει. Κάτι που ζητούσα από τον "έρωτα" μου. Κι όμως δεν το έκανε. Είχε αρκεστεί στην πρώτη διεκδίκηση. Του έφτανε. Εμένα όμως μάλλον όχι. Ποια γυναίκα δεν θέλει να την διεκδικούν? Άρχισα χωρίς να το καταλαβαίνω άρχισα να βγάζω όλα τα λάθη της σχέσης μου. Μου έλεγε πως τον στεναχωρεί που έχω γίνει τόσο σκληρή απέναντί του και πως θέλει πίσω το κοριτσάκι του. Ναι. Είχα γίνει σκληρή. Δεν μπορούσα να το σταματήσω όμως. Η αλήθεια είναι πως κατάλαβα ότι θέλω να ζήσω την ζωή μου. Είμαι μικρή και δεν παντρεύτηκα ακόμα. Θέλω να βγαίνω να κάνω τρέλες. όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου. Και ίσως να θέλω να το ζήσω ότι κι αν είναι αυτό που μου προσφέρει αυτός "ο άλλος". Κι ας ξέρω ότι ίσως είναι παροδικό... Χμμ... "Ας ξέρω"...  Ξέρω στ' αλήθεια τι είναι παροδικό και τι όχι? Ξέρω στ' αλήθεια ότι αν μείνω με τον "Έρωτα" θα κρατήσει "για πάντα"? Κανείς δεν ξέρει τίποτα. Και ποιος μπορεί να με βοηθήσει στο δίλημμά μου? ο "έρωτας... ή ο "άλλος"?  Σε ποια επιλογή κερδίζω και σε ποια χάνω? Τι κερδίζω και τι χάνω? Τί είναι σωστό και τι λάθος?                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  Σ'αυτην την μάχη Σωστου και Λάθους... (?)                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Άραγε...

    Άραγε τον αγάπησε ποτέ? Άραγε ένιωσε ποτέ όλα όσα έλεγε πως ένιωθε? Αδυνατώ να καταλάβω. Πώς ένας άνθρωπος που πεθαίνει για κάποιον έρχεται την μέρα του χωρισμού τους και λέει πως είμαι μια χαρά και δείχνει τόσο χαρούμενος όσο και όταν ήταν μαζί του? Δεν μου εξήγησε ποτέ! Και εγώ όσο περνάνε οι ώρες τόσο πιο πολύ μπλέκεται το μυαλό μου!                                                                          Τον λάτρευε!                                                                                                                                         Μετά από αυτήν την περίεργη συμπεριφορά έρχεται μια εικόνα να μπλέξει ακόμα πιο πολύ την κατάσταση...  Όταν ξανά συναντήθηκαν τυχαία... ήταν λες και ποτέ δεν τον άγγιξε... λες και ποτέ δεν τον κοίταξε στα μάτια... λες και ποτέ δεν ένιωσε τίποτα... Πως το κάνει? Άραγε δεν πονάει? Άραγε ο δικός μου πόνος είναι μεγαλύτερος από εκείνης? Άραγε δεν νιώθει την καρδιά της να πηγαίνει πιο γρήγορα κάθε φορά που τον βλέπει? Άραγε δεν σπάει η καρδιά της κάθε φορά που κοιτάζονται στα μάτια? Άραγε τι? όλα ήταν ψέματα? δεν τον αγάπησε ποτέ?                                                                           Ένα τεράστιο "ΤΙ" βασανίζει το μυαλό μου! Πόνος! Το μόνο που νιώθω βλέποντάς την κατάσταση είναι πόνος... Εκείνη όχι? Εκείνη που το έζησε κιόλας? Μα γιατί? Τι της συνέβει?  Πως γίνεται εγώ να πονάω πιο πολύ από εκείνη? Εγώ! Ένας απλός παρατηρητής! Ή μήπως επειδή ήμουν ένας απλός παρατηρητής? Επειδή μάλλον γνώρισα λάθος?                                                                                               Δεν ήταν πια η ίδια από εκείνη την μέρα... την μέρα του χωρισμού της! Μέχρι δύο μέρες πριν ο λόγος εκείνου ήταν  νόμος... Και τώρα "δεν συνέβει και τίποτα" ? Τώρα η ειρωνεία της απέναντι στο πρόσωπό μου όταν μιλάω για τον δικό μου έρωτα είναι ξαφνικά μεγαλύτερη από την αγάπη που τελικά ένιωθε για εκείνον... Ξέχασε να αγαπάει? Ξέχασε πως είναι να αγαπάς κάποιον μέχρι θανάτου?  Που πήγε εκείνη που ήξερα?                                                                                                      








 Ίσως τελικά να μην την ήξερα και τόσο...                                                                                                                                                                  

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Ερωτας...

Τι γλυκο να σ'αγαπουν! Τι ομορφο που ειναι να σου το λενε! Και να το νιωθεις! Τρεις μηνες περασαν! κι οσο περναει ο καιρος τοσο πιο πολυ τον αγαπαω! Θυμαμαι καθε στιγμη καθε λεπτο καθε τι που κανουμε μαζι! Κι αυτο απο αγαπη! Ξερω πως πολλες φορες με κοροιδευει αλλα ξερω πως το κανει απο αγαπη! και γιαυτο δεν με πειραζει ποτε! Το ξερω το νιωθω πως μ'αγαπαει! Δεν σταματαω ποτε να του το λεω! Δεν παυω να ειμαι διπλα του και στα καλα και στα ασχημα! οτι και να χρειαζεται οτι ωρα και να το χρειαζεται! Ειμαι εκει και το ξερει!
Μ'αρεσει πολυ να περναω χρονο μαζι του! Να μιλαω μαζι του! Ξερει πως να με βοηθησει πως να με στηριξει! Δεν εχω να φοβηθω τιποτα οσο ειμαστε μαζι!
Μονο τις στιγμες που ειμαι μονη μου και σκεφτομαι τι θα γινει αν καποτε ολο το παραμυθι τελειωσει τρελαινομαι! Αλλα μεσα μου σκεφτομαι πως οτι ειναι να γινει θα γινει! δεν εχω λογο να τρεμω!
Οταν ομως με παιρνει αγκαλια η οταν ακουω την φωνη του μονο μπορω απλα να ηρεμισω! μια λεξη του μονο φτανει!
Ευχομαι ολοψυχα σε ολους σας να βρειτε αυτο που πραγματικα ψαχνετε! Κι οσο η ζωη θα θελει να μου ριχνει σκοταδι εγω θα την φωτιζω!












You should be kissed everyday,
every hour,
every minute! <3
                                                                                     

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Αγαπη...

Ενας μηνας περασε... κι οσο περναει ο καιρος... τοσο πιο πολυ δενομαι μαζι σου... τοσο πολυ! Που καθε ωρα πυ περναει μακρια σου ειναι σαν ενας αιωνας... σε θελω εδω... διπλα μου... καθε στιγμη... να σ'αγγαλιαζω... να σε νιωθω...
Και ετσι ξαφνικα... συζητωντας με μια φιλη καταλαβα πως την νιωθω... πως εχω τις ιδιες φοβιες με αυτην... το αγορι της φευγει το φθηνοπωρο να σπουδασει... ειναι δεκα μηνες μαζι... αυτη μου λεει πως θελει να το τελειωσει εδω γιατι δεν θα το αντεξει... δεν θα το αντεξει να τον βλεπει μια φορα την εβδομαδα... κι εχει δικιο... οσο κι αν προσπαθησα να την αποτρεψω να μην κανει κατι που θα το μετανιωσει οταν καθισα και το σκεφτηκα καταλαβα πως εχει δικιο...
Το συζητησα και μαζι του... μου ειπε το ιδιο... να της πω να μην κανει κατι που θα το μετανιωσει... και επισης μου ειπε πως αν σκεφτω κι αν κανω κι εγω κατι τετοιο θα με κρεμασει απο τα αφτια σε ενα δεντρο... Τον αγαπαω τοσο πολυ! Κι αυτος μ'αγαπαει Θεε μου! Κι αυτος μ'αγαπαει! ειμαι τοσο ευτυχισμενη πια! Που δεν θα αντεξω αν αλλαξει κατι... Ξερετε... κατι που δεν θελω να γινει... δεν ξερω τι θα απογινω...
Ειχαμε παει μια βολτα... ποσο ομορφη βολτα... Συζητουσαμε για τον καιρο πριν να ειμαστε μαζι... που διναμε εκεινα τα αθωα φιλακια στο μαγουλο και φοβομασταν να κανουμε μια κινηση... και του εξηγησα τον λογο που εγω φοβομουν...
Ηταν γιατι σκεφτομουν πως αν γινει κατι παρα πανω μεταξυ μας και δεν πετυχει... και χαλασει... εγω δεν θα το αντεχα να μην τον εχω στη ζωη μου! γιατι με εκανε ευτυχισμενη! με οποιονδηποτε τροπο! Μονο που μου μιλουσε εφτανε!
Τωρα ομως δεν φτανει! Τον θελω ολο δικο μου! απο την κορυφη ως τα νυχια! Μονο δικο μου! και μου ειπε πως δεν προκειται να αλλαξει κατι! "Θα ημουν πολυ μαλακας αν σε αφηνα τωρα που σε βρηκα"! ποσο ευτυχισμενη με εκανε!
Και φοβαμαι! οσο περναει ο καιρος τοσο πιο πολυ φοβαμαι! Γιατι οπως λεει κι αυτος... ειναι ο κοσμος μου ολος! μεχρι και το τελευταιο πετραδακι!
Ξερετε τι ωραιο που ειναι ο δικος σου ανθρωπος να κανει σχεδια για το μελλον? κι οταν λεω για το μελλον δεν εννοω για αυριο μεθαυριο... η για την επομενη εβδομαδα... μιλαω για μηνες αργοτερα... αληθεια ειναι ομορφο!
Ειναι ομορφη η ζωη μου μονο που ειναι διπλα μου!
Μια ζωη πολυχρωμη!



Σ'αγαπαω ζωη μου! <3

Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Ερωτευτειτε...

Μια ακομη αναρτηση για τον ερωτα και για την αγαπημενη blogger ηρω

Δεν θελω να πω πολλα! Προτιμω να δειξω συναισθηματα μεσα απο εικονες!

Απλα να ξερετε πως καποια στιγμη για ολες και ολους μας θα υπαρξει ενας μεγαλος ερωτας!

Ηρω μου σου ευχομαι πραγματικα μεσα απο την καρδια μου να το βρεις κι εσυ την πιο καταλληλη στιγμη της ζωης σου!

Συνηστω ανεπιφυλακτα την ταινια "φιλιες και ερωτες" (something borrwoed) ;)

εχει αποδειχθει οτι οταν ενα ζευγαρι κρατιεται χερι χερι το αγχος μειωνεται

στοργη...

ξεγνοιασια...

μα τι γλυκο...

ειμαι κι εγω εδω...

μα ποσο ωραια...

ξεγνοιασια...

χορος... τανγκο...

εξτριμ γαμος... λετε να το δοκιμασω?

ζησε τον ερωτα σου 

περαστε τον χρονο σας γελωντας

ετσι ετσι...

βολτα στην παραλια...

και τωρα φωτογραφιες απο την ταινια που ανεφερα παραπανω...

απειρα ρομαντικη! αλλα την ειδα δυο φορες και ποτε δεν καταλαβα πως γινεται να ειναι εκει το κρεβατι... :Ρ

"τωρα σκεψου οτι σου κραταω το χερι"

δεν με νοιαζει ποιος ειναι δεξια αριστερα πισω μπρος... με νοιαζεις μονο εσυ!

παιξε γελασε

πες οτι νιωθεις! τα παντα!

Τις καλυτερες ευχες μου για εναν τετοιον ερωτα γλυκια μου!

Φιοντορ...

«Και μήπως είναι τίποτα άλλο από ένα όνειρο η ζωή μας;»

Μηπως? μηπως οντως μια μερα ξυπνησουμε στην αιωνια ζωη και συνειδητοποιησουμε πως ολο αυτο ηταν ενα ΜΕΓΑΛΟ ονειρο?

«Μερικά πράγματα δεν μπορεί κανένας να τα κρίνει, αν δεν τα έχει δοκιμάσει μόνος του.»

Ετσι οπως τα λεει ειναι! γιατι μονο μεσα απο την εμπειρια μαθαινουμε! Γιατι αν καποια πραγματα στην θεωρια ειναι ευκολα αλλα στην πραξη οχι! Ετσι λοιπον χωρις εμπειρια δεν μπορεις να μιλησεις με σιγουρια για κατι

«Κανένας πόνος της ζωής δεν είναι τόσο βαθύς που να μπορεί να συγκριθεί με το θάνατο, αυτόν τον αιώνιο ανταγωνιστή της.»

Κατα την γνωμη μου ενα τεραστιο ποσοστο των ανθρωπων φοβαται τον θανατο! και μεσα σαυτο ειμαι κι εγω! Μου ειναι λιγο αδυνατο να το σκεφτω

Και τελος... το αποκορυφωμα

«Οι γυναίκες είναι ικανές απ' το μηδέν να κάμουν το παν.»

Πιστεψτε το! Οσοι ακομα δεν το πιστευετε πιστεψτε το και ισως κατι παραπανω να κερδισετε! ;)



Μια αναρτηση για τον Ρασκολνικοφ που του την εταξα! :)