Άραγε...

    Άραγε τον αγάπησε ποτέ? Άραγε ένιωσε ποτέ όλα όσα έλεγε πως ένιωθε? Αδυνατώ να καταλάβω. Πώς ένας άνθρωπος που πεθαίνει για κάποιον έρχεται την μέρα του χωρισμού τους και λέει πως είμαι μια χαρά και δείχνει τόσο χαρούμενος όσο και όταν ήταν μαζί του? Δεν μου εξήγησε ποτέ! Και εγώ όσο περνάνε οι ώρες τόσο πιο πολύ μπλέκεται το μυαλό μου!                                                                          Τον λάτρευε!                                                                                                                                         Μετά από αυτήν την περίεργη συμπεριφορά έρχεται μια εικόνα να μπλέξει ακόμα πιο πολύ την κατάσταση...  Όταν ξανά συναντήθηκαν τυχαία... ήταν λες και ποτέ δεν τον άγγιξε... λες και ποτέ δεν τον κοίταξε στα μάτια... λες και ποτέ δεν ένιωσε τίποτα... Πως το κάνει? Άραγε δεν πονάει? Άραγε ο δικός μου πόνος είναι μεγαλύτερος από εκείνης? Άραγε δεν νιώθει την καρδιά της να πηγαίνει πιο γρήγορα κάθε φορά που τον βλέπει? Άραγε δεν σπάει η καρδιά της κάθε φορά που κοιτάζονται στα μάτια? Άραγε τι? όλα ήταν ψέματα? δεν τον αγάπησε ποτέ?                                                                           Ένα τεράστιο "ΤΙ" βασανίζει το μυαλό μου! Πόνος! Το μόνο που νιώθω βλέποντάς την κατάσταση είναι πόνος... Εκείνη όχι? Εκείνη που το έζησε κιόλας? Μα γιατί? Τι της συνέβει?  Πως γίνεται εγώ να πονάω πιο πολύ από εκείνη? Εγώ! Ένας απλός παρατηρητής! Ή μήπως επειδή ήμουν ένας απλός παρατηρητής? Επειδή μάλλον γνώρισα λάθος?                                                                                               Δεν ήταν πια η ίδια από εκείνη την μέρα... την μέρα του χωρισμού της! Μέχρι δύο μέρες πριν ο λόγος εκείνου ήταν  νόμος... Και τώρα "δεν συνέβει και τίποτα" ? Τώρα η ειρωνεία της απέναντι στο πρόσωπό μου όταν μιλάω για τον δικό μου έρωτα είναι ξαφνικά μεγαλύτερη από την αγάπη που τελικά ένιωθε για εκείνον... Ξέχασε να αγαπάει? Ξέχασε πως είναι να αγαπάς κάποιον μέχρι θανάτου?  Που πήγε εκείνη που ήξερα?                                                                                                      








 Ίσως τελικά να μην την ήξερα και τόσο...